دسترسی ها

دیگر افغانستان آن کشوری نیست که نزده سال پیش با کمک جامعه جهانی روند امیدوارکننده رفتن به سوی جامعه باز را آغاز کرد. این کشور حالا در باتلاقی از فجایع سیاسی و اجتماعی فرو رفته و هیچ روزنه امیدی برای فرداهای روشن و شکوهمند به چشم نمی خورد. استبداد و زورگویی از همین حالا در تمام سطوح خود را نشان می دهد.

از میان هواداران رهبر سلفی‌های نیجریه یک هوادار سرسخت و استثنایی بود به اسم «محمد یوسف در مایدوگوری» که گروهی تشکیل داد به نام «بوکوحرام»، یک گروه تندرو که با هرگونه تحصیل زنان، ارزش‌های حقوق بشری و دموکراسی و آزادی مخالف است.

جهان پسا مارکسیستی بیشتر اگر بر رویکرد ناسیونالیسم تکیه می‌کرد اما در این منطقه مهم نفت خیز سیاست حاکم ناسیونالیسم قومی_زبانی و مذهبی جبنش‌ها و بنیادگرایی‌های دینی در این منطقه بوده و با نقاب ناسیونالیسم، در سطح فراملی پان عربیسم و پان اسلامیسم بوده است که نفت باعث قوام این اتحاد ساختگی گردیده است .

خاورمیانه راه طولانی دارد تا از دایره اطاعت به فضاهای مشترک فکری، استنباطی و کارکردی برسد. یک دلیل اینکه وزیر امور خارجه کانادا فرصت می­کند با تک تک بازماندگان سانحه هوایی ملاقات حضوری کند به این خاطر است که سیاست خارجی کانادا یک سیستم است و مرتب کار می‌کند و وزیر امور خارجه فرصت دارد تا این کار را انجام دهد. اگر سیاست خارجی کانادا به دلیل ناهماهنگی‌ها، سوءاستنباط‌ها، خودخواهی‌ها و انحصارها، هر نیم ‌روز یک بحران داشت، چنین اهتمامی صورت نمی‍پذیرفت.

«مهاجرت» همیشه در طول تاریخ بشریت وجود داشته و انسان‌ها مدام از مکانی به مکانی دیگر کوچ نموده‌اند. ادوار تاریخی بیان می‌دارد که مهاجرت‌های گسترده، مبدایِ پیدایش تمدن‌های بزرگ در تاریخ بشری بوده‌اند؛ از جمله مهاجرت افغانستانی‌ها به کشورهای همسایه و اروپایی که تبلور صنعتی‌شدنِ مکان دومی بوده است.

توبی لانزر، معاون نماینده ویژه سازمان ملل در امور افغانستان، گفته است که در سال جاری میلادی این کشور به کمک 730 میلیون دالری نیاز دارد که باید از سوی کشورها و سازمان های بزرگ جهانی همکاری شود.