دسترسی ها

در دسمبر سال ۲۰۱۹، کنگره امریکا گروه مطالعاتی افغانستان را تاسیس کرد تا به شناسایی توصیه های سیاستی که “پیامدهای توافق صلح یا عدم دستیابی به توافق در سیاست، منابع و تعهدات ایالات متحده در افغانستان را در نظر می گیرد” بپردازد.

گزارش گروه مطالعاتی که در ۳ فبروری ۲۰۲۱ منتشر شد نتیجه گرفت که در پشت دستیابی به یک توافق صلح پایدار برای پایان دادن به چهار دهه درگیری خشونت آمیز در افغانستان، یک فرصت واقعی برای همسویی سیاست ها، اقدامات و پیام های ایالات متحده وجود دارد.

این رویکرد جدید با کاهش تهدیدات تروریستی و ارتقا ثبات منطقه ای و محافظت از دستاوردهای مهم حقوق بشر و نهادهای دموکراتیک که در افغانستان بدست آمده است، از منافع ملی ایالات متحده در افغانستان و منطقه محافظت می کند.

دیپلماسی منطقه ای فعال می تواند به ایجاد یک اجماع در بین همسایگان افغانستان کمک کند که هم از نظر اقتصادی و هم امنیتی از حمایت و حفظ صلح در افغانستان بهره مند شوند، نه از طریق افزایش خشونت با جنگ های نیابتی.

یک مجموعه مسئولانه، قابل پیش بینی و منسجم اقدامات ایالات متحده می تواند شانس حل مسالمت آمیز چهل سال درگیری را افزایش دهد. در مقابل، یک رویکرد عجولانه می تواند احتمال بی نظمی در افغانستان را که امنیت و منافع ایالات متحده و متحدانش را تهدید می کند افزایش دهد.

این مذاکرات راهی برای صلح ایجاد کرده است. اما اگر قرار باشد از این فرصت به طور کامل استفاده شود، باید تجدیدنظر قابل توجهی در سیاست های ایالات متحده انجام شود.

مهمترین بازنگری این است که اطمینان حاصل شود خروج کامل نیروهای امریکایی براساس یک جدول زمانی انعطاف ناپذیر نباشد، بلکه تضمین کند که همه طرفها به تعهدات خود عمل می کنند، از جمله وعده های طالبان برای مهار گروه های تروریستی و کاهش خشونت علیه مردم افغانستان و مصالحه برای رسیدن به یک توافق سیاسی.

عناصر دیگر این بازنگری سیاست عبارتند از: تلاش فوری دیپلماتیک برای تمدید مهلت خروج می ۲۰۲۱ به منظور فرصت دادن به روند صلح برای رسیدن به نتیجه قابل قبول.

ادامه حمایت های اساسی بهمراه دیگر مساعدت کنندگان از نهادهای اساسی دولت افغانستان از جمله نهادهای امنیتی، در حالی که همچنان به شرکای افغان خود پیام می دهیم که این حمایت تا ابد و بی قید و شرط نیست و منوط به پیشرفت در مذاکرات صلح است.

حمایت مداوم از اعضای شجاع جامعه مدنی افغانستان که در تامین دستاوردهای اساسی در زمینه حقوق، آموزش و صحت نقش اساسی داشته و در حمایت از صلح پایدار نقش اساسی داشته و خواهند داشت.

تاکید مجدد بر دیپلماسی و مذاکره، از جمله استراتژی دیپلماتیک منطقه ای که در بلند مدت اجرا می شود. حمایت گسترده منطقه ای از عقب نشینی مسئولانه و منظم ایالات متحده وجود دارد، نه عقب نشینی عجولانه و آشفته!

بسیاری از کشورهای منطقه به ویژه پاکستان بر طالبان و سایر شرکت کنندگان در روند صلح نفوذ دارند. آنها باید به طور فعال از این نفوذ برای موفقیت در روند صلح استفاده کنند زیرا در نهایت از موفقیت آن بهره مند می شوند.

هماهنگی حمایت بین المللی برای افغانستان پس از توافق. مساعدت کنندگانی که با ما در بیست سال گذشته به بازسازی افغانستان کمک کرده اند، تحت شرایطی خاص مایلند حمایت از یک کشور افغانستان پس از توافق را نیز حفظ کنند. این تلاش ها باید یکپارچه و منسجم باشد.

با تمرکز بر هدف واحد و دستیابی به توافقنامه صلح قابل قبول که به درگیری بین طالبان و دولت افغانستان پایان دهد، در نهایت سیاست ها و اقدامات ایالات متحده نیز می تواند در همین راستا قرار گیرد.

هدف از حضور نیروهای امریکایی نیز باید روشن باشد. هدف باید حمایت از روند صلحی باشد که به نیروهای امریکایی اجازه می دهد تحت شرایطی که منافع ملی ما را تضمین می کند به خانه خود بازگردند، نه دنبال کردن یک جنگ بی پایان.

• منبع خبر : موسسه صلح امریکا