دسترسی ها

دولت جدید جوبایدن سرانجام برنامه خود را برای افغانستان اعلام کرد. آنتونی بلینکن وزیر امور خارجه ایالات متحده در نامه‌ای به دولت افغانستان، طرحی چهار مرحله‌ای را تشریح کرد که به اعتقاد امریکا در تسریع روند صلح متوقف شده کمک خواهد کرد.

اولین قدم جلسه‌ای بین وزرای خارجه کشورها (از جمله روسیه، چین، پاکستان، ایران، هند و ایالات متحده) برای بحث در مورد یک رویکرد مشترک در حمایت از صلح است. این نشست تاهنوز دقیق نیست که در کدام کشور برگزار خواهد شد.

این اقدام مهمی است که اطمینان حاصل خواهد کرد که همه کشورهای منطقه و ایالات متحده برای ترسیم مشارکت های سیاسی، اقتصادی و توسعه مربوط به خود در افغانستان همسو و همراه هستند. پیشنهاد دوم پیش نویس توافقنامه صلح است که به دولت کابل و گروه طالبان امکان می‌دهد تا در مورد توسعه قانون اساسی آینده کشور، دولت و شرایط آتش بس بحث و مذاکره کنند.

این طرح شامل یک نقشه راه سیاسی برای ایجاد یک دولت صلح انتقالی است که باید به طور موقت تا زمان تشکیل قانون اساسی جدید و دولت دائمی وجود داشته باشد. گام سوم در پیشنهاد ایالات متحده، دیدار در سطح عالی بین کابل و طالبان در ترکیه برای نهایی کردن توافق صلح است! انتخاب ترکیه به عنوان یک شخص ثالث بی طرف برای میزبانی جلسه با توجه به اینکه آنقره و اسلام آباد متحدان نزدیک هستند و همکاری های نظامی و دفاعی خود را در سال های اخیر تقویت کرده اند جالب توجه است! علاوه بر این ترکیه منتقد سرسخت سیاست داخلی هند نیز می باشد.

با این وجود احتمالا انتخاب ترکیه برای تسهیل این تلاش درون منطقه ای به دلیل روابط پایدار این کشور با ایران، چین و روسیه است. واقعیت این است که ترکیه کشوری با اکثریت مسلمان است. این کشور عضو ناتو می باشد و یک اهدا کننده قابل توجه از نظر کمک و اعزام سربازان به افغانستان است. چهارمین و آخرین گام در برنامه صلح واشنگتن پیشنهادی است که قصد دارد ظرف مدت نود روز کاهش خشونت را ایجاد کند. در حالی که کاهش خشونت از سوی طالبان به معنای مستقیم کاهش خشونت از سوی نیروهای افغان است، داشتن چنین انتظاری برای گروهی که همیشه کاهش خشونت پیشنهادی را به عنوان فرصتی برای افزایش اهرم فشار دیده اند تا فرصتی برای بدست آوردن صلح، بسیار خوش بینانه به نظر می رسد.

برنامه دولت بایدن برای افغانستان نشان دهنده فوریتی است که ایالات متحده با آن به دنبال راهی برای خروج است، بدون اینکه از هیچ یک از دستاوردهایی که طی این سال‌ها با زحمت به دست آورده است دست بردارد. سخنان تند و تهدیدهای آن برای پایبندی به تاریخ عقب نشینی، دولت غنی را تحت فشار قرار می دهد تا با پذیرش تنها پیشنهاد صلح فعلی، روند را تسریع بخشد.

اما هنوز یک علامت سوال بزرگ در مورد موفقیت ابتکار جدید وجود دارد که با توجه به اختلافات عمیق در دولت غنی، اختلاف نظر بین کابل و ایده حاکمیت گروه طالبان، تضاد منافع ملت های منطقه و امریکایی که مایل به عقب نشینی است، چگونه این طرح می تواند موفق باشد. همچنین با توجه به دهه های بی اعتمادی بین هر دو طرف و افزایش خشونت، تصور وضعیتی که مقامات فعلی منتخب در افغانستان از موقعیت خود دست کشیده و به طالبان اجازه دهند وارد دولت موقت شوند بسیار دشوار است.

• نویسنده : نظیفه نزهت
• منبع خبر : هفته‌نامه سفیر