هنگامی که امریکا آن عقب نشینی ناگهانی از افغانستان را انجام داد و گروه طالبان به قدرت رسیدند، در پاکستان در میان مقامات این کشور شادی زیادی به راه افتاد. در چین، عقب نشینی امریکا یک کودتای تبلیغاتی بزرگ تلقی شد. به طور طبیعی، بسیاری دوست دارند تا شکست را در امریکایی ها ببینند و […]

هنگامی که امریکا آن عقب نشینی ناگهانی از افغانستان را انجام داد و گروه طالبان به قدرت رسیدند، در پاکستان در میان مقامات این کشور شادی زیادی به راه افتاد. در چین، عقب نشینی امریکا یک کودتای تبلیغاتی بزرگ تلقی شد.

به طور طبیعی، بسیاری دوست دارند تا شکست را در امریکایی ها ببینند و از سوی دیگر پاکستانی‌ها، خیلی در پیروزی گروه طالبان خوشحال بودند.

آماده سازی گروه طالبان برای جنرال‌های پاکستانی منطقی داشت. پاکستانی ها می خواستند افغانستان را از طریق گروه طالبان کنترل کنند تا در صورت درگیری با هند به “عمق استراتژیک” حیاتی دست یابند.

با این حال پاکستان آن رویایی که در ذهن داشت چقدر زود برایش تمام شد. پاکستان بیش از هر قدرت خارجی دیگری که به افغانستان کنونی دل بسته بود، دیگر کنترلی بر افغانستان ندارد. پیروزی طالبان همچنین گروه های تندور مانند تحریک طالبان در این کشور را جسورتر ساخته است. در سال پس از بازگشت طالبان به قدرت، حملات تروریستی در پاکستان افزایش یافت.

چین، توهم کمتری داشت که خروج امریکا یک موهبت جدی خواهد بود. اما همانطور که اندرو اسمال از موسسه مطالعاتی در واشنگتن معتقد است که سیاست‌گذاران چینی حداقل امیدوار بودند که طالبان به دنبال به رسمیت شناختن دیپلماتیک و عادی‌سازی روابط با دیگران باشد.

چین بر خلاف بسیاری از کشورها، در موضع قبلی خود باقی ماند. اگرچه طالبان را به رسمیت نمی شناسد، اما سفارت آن یکی از معدود سفارت هایی است که هنوز در کابل فعال است. آقای اسمال پیشنهاد می‌کند که در کشوری که بار دیگر الهام‌بخش شبه‌نظامیان منطقه‌ای می‌شود، چین امیدوار است که طالبان را متقاعد کند که فعالیت‌های شبه‌نظامیان اویغور را محدود سازد.

اما سرمایه گذاری عمده چین که زمانی به افغانستان وعده داده شده بود، از بین رفته است.

اگرچه طالبان یاد گرفته‌اند که به زبان انکشاف و توسعه صحبت کنند، اما امنیت در افغانستان همچنان افتضاح است. در ماه دسمبر، افراد مسلح حمله مرگباری را به هتلی در کابل که در آن تجار چینی حضور داشتند، انجام دادند.

چین مانند امریکا (که حتی اکنون کمک های بسیار بیشتری نسبت به چین ارائه می دهد) به منجلاب افغانستان کشیده خواهد شد. آقای اسمال پیش‌بینی می‌کند که چین دامنه فعالیت‌های خود را به حداقل می‌رساند و تا آنجا که ممکن است این کشور را به دوستان خود در سازمان های امنیتی پاکستان واگذار می‌کند. به هر حال، آنها مسئول بسیاری از وضعیت غم انگیز افغانستان هستند.

  • منبع خبر : آژانس خبری سفیر