دسترسی ها

در جمهوریت گذشته گروه شمال چنان قدرتمند بودند که حکومت جرات مبارزه با آن ها را نداشت، عطا محمد نور خود را امپراتور میخواند، دوستم چنان غرش میکرد که برای کنترلش دست به دامان سکات میلر شدند. عبدالرازق اچکزی پادشاه جنوب غرب بود.

عزیز الله کاروان در شرق، علیپور، خلیلی و دانش نیز حکومت خود را داشتند. مشکل اینجا بود که آنها بخاطر روابط و دوستی ها به این مناصب رسیده بودند و اطرافیان خود را چنان با دالر استخباراتی باد کرده بودند که هر کدام شان با خود چندین محافظ حمل میکرد‌

اگر حکومت میخواست اصلاحات انجام دهد، فشار خارجی بر حکومت باعث میشد تا آنها در منصب خود ابقا شوند. افرادی که جای استعمال نداشتند کشته میشدند و افرادی که روزی باید استفاده شوند تاکنون زنده نگهداشته شدند تا روزی خون مردم را بمکند.

هر قومندان طالب مثل نور، دوستم و جنرال رازق است، کسی میداند که این منصب، جای خدمت است که تحصیل کرده باشد نه اینکه مغزش با هوا و باد پر شده باشد.

همین حال اگر کمک های ماهانه ۳۲ میلیون دالری متوقف شود، فقر صد برابر میشود، تجارت از بین میرود و اقتصاد کاذب نابود میشود.

طالبان اگر درخواست های جهان را بپذیرند باید افراد خود را از پست های مهم برکنار کنند و اگر این کار را انجام دهند آیا افراد آنها خواهند پذیرفت یا به گروه های مخالف خواهند پیوست؟

با توجه به گفته های فوق حکومت طالبان همین اکنون در حال منحل شدن است و بقای آن یک چیزی مثل معجزه است. حکومت گروه طالبان از همان اول از هم پاشیده بود.

• منبع خبر : سفیر نیوز