دسترسی ها

حمله انتحاری روز جمعه در آموزشگاه درسی کاج در کابل، جایی که دانش‌آموزان اکثراً از قوم هزاره و دختران جوان بودند، برای آمادگی کانکور یکجای جمع شده بودند، خود را منفجر ساخت. پنجا و پنج کشته و ده ها زخمی بجاگذاشت.

به طور رسمی نمی‌دانیم چه کسی این حادثه را انجام داده است، اما می توانیم حدس بزنیم. تحت رهبری گروه طالبان، افغانستان پناهگاه تروریست ها است و تروریست ها در اینجا بایکدیگر رقابت می کنند.

 طالبان از القاعده قابل تشخیص نیستند. چشم انداز القاعده همچنان، تروریسم بین‌المللی معطوف است: کمپین ترور داخلی در داخل افغانستان علیه «دشمنان داخلی» – چه اعضای سابق دولت افغانستان که در سطح بین‌المللی به رسمیت شناخته شده‌اند، چه اقلیت‌های مذهبی، یا مبارزان برای آزادی و حقوق زنان.

اما افرادی که این آموزشگاه را بمباران کردند به احتمال زیاد داعشی هستند. داعش در عراق، سوریه و فیلیپین کاملاً شکست خورد، اما در حال بازگشت به افغانستان است. مکان که برای آنان بسیار امن است.

ظهور مجدد داعش حتی قبل از به قدرت رسیدن گروه طالبان آغاز شد: جو بایدن در 25 اگست سال گذشته زمانی که گفت داعش عامل مهمی در امور افغانستان نیست، بر اساس اطلاعات قدیمی تصمیم گرفت. کمتر از 24 ساعت بعد، یک تروریست داعش بمبی را در بیرون فرودگاه کابل منفجر کرد و 13 سرباز آمریکایی و حداقل 170 افغان را کشت.

امریکا در این مرحله آنقدر ناتوان و اطلاعاتش آن چنان ضعیف بود که وقتی در 29 اگست به آنچه که ادعا می‌کرد هدف داعش بود حمله کرد، در عوض ده غیرنظامی را کشت که هفت نفر از آن‌ها کودک بودند.

با عقب نشینی امریکا، بمباران ها متوقف نشده است. در سرتاسر افغانستان، هر هفته، جنگجویان گروه طالبان توسط هسته های داعش کشته می شوند. گاهی با شلیک گلوله، گاهی با بمباران. بیش از قبل، مساجد نیز هدف قرار می گیرند.

رحیم الله حقانی، مولوی نزدیک به گروه طالبان، در یک بمب گذاری در 11 اگست امسال کشته شد. یک هفته بعد، انفجار یک مسجد در کابل بیش از 25 نمازگزار و امیر محمد کابلی صوفی کشته شدند. در آغاز ماه سپتامبر، مجیب الرحمن انصاری، مولوی نزدیک به رژیم، و بیش از ده ها تن دیگر در انفجار یک مسجد در هرات کشته شدند.

واضح بگوییم: این تعداد دفعات بمبگذاری بیشتر از کل این دو دهه می باشد. واضح است که طالبان نمی توانند داعش را مهار یا شکست دهند. سازمان دهی بسیار ضعیفی دارند و برای اعمال خشونت وحشیانه و مداوم آماده هستند. با وجود تمام تقاضاهای آنها برای به رسمیت شناختن بین المللی و تظاهر به مشروعیت، طالبان هنوز آماده نیست و تمایلی به اداره افغانستان ندارد یا نمی تواند این کار را انجام دهد.

جنگجویان آنها پولیس نیستند و آموزش دیده نیستند. آنها نمی توانند نظم را حفظ کنند یا امور محلی را اداره کنند. رهبران آن نمی توانند قرارداد اجتماعی را بپذیرند.

گروه طالبان ممکن است متوجه شوند که برای اداره یک گروه تروریستی ممکن است به اعضای خود نحوه انجام اعمال تروریستی بیاموزند، اما نحوه جلوگیری و یا پیشگیری از اعمال تروریستی را به نیرو‌های خود آموزش نداده اند. آنها نتوانستند در روز‌های خوب، افغانستان را اداره کنند. اقتصاد نمی دانند. قانونگذار نیستند. قطعا در این دوره نمی توانند.

اجازه دهید بگویم که این وضعیت بیشتر تقصیر دموکراسی‌های جهان، به‌ویژه امریکاست. نه تنها ایالات متحده افغانستان را به طالبان تحویل داد، در حالی که سال گذشته نیازی به این کار نبود، جو بایدن، طالبان را شریک آمریکا در برابر داعش کرد. او از طالبان برای تخلیه آمریکایی ها اجازه گرفت و امتناع و شرایط تحقیرآمیز آنها را به عنوان بهای تجارت خود پذیرفت.

با ادامه انفجار بمب های داعش در سراسر افغانستان، ما به دانستن هزینه خروج غرب نزدیک تر می شویم. این بهایی است که باید مردم افغانستان می پردازند. این چیزی است که افغان‌ها (و غربی‌هایی که در آینده هدف تروریسمی هستند که از افغانستان اجرایی می‌شوند) تاسف خواهند خورد.

• نویسنده : نظیفه نزهت
• منبع خبر : سفیر نیوز