سالگرد به قدرت رسیدن مجدد طالبان نزدیک است. اکنون باید بررسی کرد که افغانستان زیر نظر طالبان به چه سمتی می رود؟ چه تغییراتی در نظام روابط بین الملل و منطقه ای ایجاد شده است؟ در مورد تروریزم به عنوان یک بازیگر در سیاست بین المللی چطور؟ گزارشی در مورد وضعیت تروریزم در جهان در […]

سالگرد به قدرت رسیدن مجدد طالبان نزدیک است. اکنون باید بررسی کرد که افغانستان زیر نظر طالبان به چه سمتی می رود؟ چه تغییراتی در نظام روابط بین الملل و منطقه ای ایجاد شده است؟ در مورد تروریزم به عنوان یک بازیگر در سیاست بین المللی چطور؟

گزارشی در مورد وضعیت تروریزم در جهان در جلسه شورای امنیت سازمان ملل منتشر شد و حاوی مطالبی است که در مورد فعالیت های القاعده و داعش به دقت بررسی شده است.

در بیانیه آمده است: «خطر القاعده و داعش در مناطق درگیری‌زده و کشورهای هم مرز به قوت خود باقی است، اما هر دوی این سازمان‌های تروریستی ممکن است به دنبال حمله در مناطق غیر درگیری باشند.

به قدرت رسیدن یک سازمان تروریستی در یک کشور خاص، می‌تواند خطر تروریزم را در منطقه، بقیه جهان و در مقیاس جهانی افزایش دهد. در واقع، مطالعه سازمان ملل از این مفهوم حمایت می کند. وضعیت امنیتی افغانستان هنوز نامطمئن است و احتمال بدتر شدن آن وجود دارد. روند صلح هنوز قابل پیش بینی نیست.

بر اساس این مطالعه سازمان ملل، القاعده در حداقل ۱۵ ولایت افغانستان، بیشتر در نواحی شرقی، جنوبی و جنوب شرقی حضور دارد. تحریک طالبان پاکستان (TTP) که گروه های انشعابی را تحکیم می کند و حملات فرامرزی را تشدید می کند، همچنان تهدیدی برای منطقه است.

صعود طالبان به قدرت در تابستان ۲۰۲۱ ثابت کرد که افغانستان و منطقه در کل خلاء قابل مقایسه ای را تجربه کرده اند. در واقع، ایالات متحده و ناتو از امور سیاسی افغانستان عقب نشینی کردند و کنترل تمام آنچه در دهه های گذشته ایجاد شده بود را بدست طالبان دادند.

طالبان امروز به ارتش بسیار ماهرتری تبدیل شده است که بر تکنیک های ترکیبی جدید برای انجام نبردهای معاصر مانند تبلیغات، تکنالوژی اطلاعات، روابط عمومی و عملیات روانی تسلط یافته است. در واقع، طالبان به یک سازمان بسیار عاقلانه تبدیل شده است که از فناوری های قدرت نرم و سخت استفاده می کند.

تهدید برای کل جهان، جهان غرب و همسایگان افغانستان در سطح جدیدی وجود دارد. اولاً، واضح است که طالبان قادر به ایجاد یک سیستم اقتصادی و دولتی کارآمد در افغانستان نبودند. طالبان هنوز یک سازمان خشن و افراطی هستند که در تروریزم سیاسی شرکت می کنند.

آنها نمی توانند یک سیستم دولتی پیچیده ایجاد کنند، چه رسد به مدیریت. در نتیجه، به قدرت رسیدن طالبان، مسائلی را که جامعه و دولت افغانستان با آن مواجه بود حل نکرد. همانطور که توسط سازمان های خارجی گزارش شده است، از سوی دیگر، حکومت طالبان فقری را که همیشه در میان بخش بزرگی از مردم وجود داشت، تشدید کرده است.

دوم اینکه پیروزی سریع، واضح و تزلزل ناپذیر طالبان در برابر ایالات متحده و متحدانش در افغانستان به عنوان یک چراغ راهنما و سیگنالی برای شبکه گسترده ای از استبدادها، گروه های سیاسی افراطی و سازمان های تروریستی عمل کرده است. در خارج از جهان غرب، بسیاری از مردم این را نشانه ای از زوال و افول آمریکا و همچنین عدم انسجام در داخل ناتو می دانستند.

چه بخواهیم و چه نخواهیم، طالبان نمایانگر واقعیت جامعه افغانستان است که محصول جانبی تاریخ طولانی خشونت و جنگ مداوم این کشور است. جامعه بین‌المللی ملت‌ها نمی‌توانند شرایط موجود را نادیده بگیرند، اجازه دهند آنها خود به خود توسعه یابند، یا همچنان از تشدید گرایش‌های تروریستی در آسیا و شرق چشم‌پوشی کنند.

  • منبع خبر : مادرن دیپلماسی