ماه هاست ایالات متحده حدود ۷ میلیارد دالر متعلق به مردم افغانستان را در اختیار دارد. این پول باید عاقلانه اداره شود. ماه گذشته، رئیس جمهور جو بایدن فرمان اجرایی صادر کرد که این تصور را ایجاد کرد که نیمی از دارایی های مسدود شده به خانواده های قربانیان حملات تروریستی ۱۱ سپتمبر و نیمی برای […]

ماه هاست ایالات متحده حدود ۷ میلیارد دالر متعلق به مردم افغانستان را در اختیار دارد. این پول باید عاقلانه اداره شود. ماه گذشته، رئیس جمهور جو بایدن فرمان اجرایی صادر کرد که این تصور را ایجاد کرد که نیمی از دارایی های مسدود شده به خانواده های قربانیان حملات تروریستی ۱۱ سپتمبر و نیمی برای کمک های بشردوستانه به افغان ها اختصاص می یابد.

در واقع این پول نباید صرف هیچکدام از اینها شود. این پول باید برای هدف مورد نظر خود که تثبیت اقتصاد افغانستان است ذخیره شود! این ذخایر به حق متعلق به مردم افغانستان است نه طالبان.

ریشه فاجعه انسانی فزاینده افغانستان یک بحران مالی است. پس از خروج ناموفق ایالات متحده از این کشور، کمک های خارجی که بیش از ۴۰ درصد تولید ناخالص داخلی افغانستان و ۷۵ درصد بودجه دولت قبلی را تشکیل می دادند، یک شبه متوقف شد.

مطمئنا ایالات متحده باید تلاش ها را برای رسیدگی به این بحران رهبری کند. باید مساعدت کنندگان را جمع کند تا کمکی ۴.۴ میلیارد دالری را که سازمان ملل برای سال ۲۰۲۲ پیش‌بینی کرده است، برآورده کند.

وزارت خزانه داری آمریکا با روشن ساختن این موضوع که تحریم ها برای فعالیت های تجاری مشروع اعمال نمی شود، باید بانک ها را به طور فعال تر تشویق کند تا معاملات با افغانستان را از سر بگیرند.

کاری که بایدن نباید انجام دهد، استفاده از ذخایر برای پرداخت هزینه غذا و دارو است. کمک به تنهایی نمی تواند نیازهای افغانستان را برطرف کند. تثبیت ارز و احیای بخش بانکی برای از سرگیری فعالیت های اقتصادی بسیار مهم است. این امر مستلزم بازگرداندن اعتماد به بانک مرکزی است.

برای انجام این کار، ایالات متحده و دیگر مساعدت کنندگان اصلی باید ابتدا طالبان را تحت فشار قرار دهند تا یک تکنوکرات را برای اداره بانک مرکزی و محافظت از کارمندان آن در برابر نفوذ سیاسی تعیین کنند.

باید سیستم های نظارتی دقیقی با کمک بانک جهانی و صندوق بین المللی پول ایجاد شود. سپس، بخش‌های کوچکی از ذخایر باید آزاد شود. یکی از اعضای هیئت مدیره بانک مستقر در ایالات متحده پیشنهاد کرده است که ۱۵۰ میلیون دالر در ماه برای آزمایش کافی است.

درست است که حمایت از اقتصاد می تواند قدرت طالبان را تقویت کند، اما اگر گروه تلاش کند مستقیما پول را به خزانه خود منتقل کند، این اقدامات کمکی می تواند به سرعت پایان یابد.

در صورت فروپاشی افغانستان، ایالات متحده مطمئنا بهای بیشتری را خواهد پرداخت. فقر و گرسنگی به جریان پناهجویان دامن می‌زند، فضای بیشتری برای سازمان‌های تروریستی ایجاد می‌کند و لکه‌های ننگ ماندگاری بر اعتبار آمریکا باقی می‌گذارد.

  • نویسنده : فخریه نادری/ ترجمه
  • منبع خبر : سفیر نیوز