برای پانزده سال، ذبیح الله مجاهد عامل مخفی طالبان بود. تابستان گذشته مجاهد برای اولین بار در انظار عمومی ظاهر شد. با سقوط کابل، او از سخنگوی مخفی یک شورش طولانی مدت به چهره یک اداره ملی تبدیل شده بود! در ماه سپتمبر پس از آخرین پرواز تخلیه ارتش ایالات متحده از فرودگاه کابل، مجاهد […]

برای پانزده سال، ذبیح الله مجاهد عامل مخفی طالبان بود. تابستان گذشته مجاهد برای اولین بار در انظار عمومی ظاهر شد. با سقوط کابل، او از سخنگوی مخفی یک شورش طولانی مدت به چهره یک اداره ملی تبدیل شده بود! در ماه سپتمبر پس از آخرین پرواز تخلیه ارتش ایالات متحده از فرودگاه کابل، مجاهد دولت موقت امارت اسلامی افغانستان را معرفی کرد.

او اظهار داشت که طالبان به دنبال انتقام نیستند و برای دشمنان پیشین خود عفو عمومی اعلام کردند. باور این موضوع سخت بود. چند هفته پیش از آن، مجاهد با انتشار بیانیه ای از ترور دوا خان مناپال سخنگوی دولت قبلی ابراز خوشحالی کرده بود.

طالبان پس از رسیدن به قدرت تمایل خود را برای روابط خوب با ایالات متحده ابراز کردند. برخی حتی استدلال کردند که ایالات متحده باید سفارت خود را بازگشایی کند و تلاش های بین المللی را برای بازسازی افغانستان رهبری کند. اما آیا طالبان واقعا تغییر کرده بودند، یا آنها فقط آنچه را که برای تثبیت اقتصاد و حفظ خود در قدرت لازم بود، می گفتند؟

مسئله حقوق زنان شاید بزرگترین مسئله حل نشده در افغانستان جدید باشد. پس از به دست گرفتن قدرت، رهبری طالبان اعلام کرد که دختران تا صنف ششم می توانند تحصیلات خود را از سر بگیرند، اما بیشتر دختران بزرگتر باید منتظر بمانند تا شرایط فراهم شود. مجاهد در این رابطه گفت: “برای تحصیل و کار، زنان باید فضاهای جداگانه داشته باشند. آنها همچنین به موتر های حمل و نقل جداگانه ای نیاز دارند. اما بانک‌ها بسته شده و پول‌ها مسدود شده است و مشکل مالی وجود دارد.

گفته می شود که دولت نیز عمیقا دچار اختلاف شده است. در یک طرف، جناح قندهار قرار دارد که به نام شهر جنوبی که ملا محمد عمر در آنجا طالبان را تاسیس کرد نامگذاری شده است. این جناح شامل رهبر عالی کشور مولوی هبت الله آخندزاده و سرپرست وزیر دفاع، ملا محمد یعقوب که پسر ملا عمر است می باشد. در طرف دیگر شبکه حقانی قرار دارد، طایفه ای از شبه نظامیان که ارتباط نزدیکی با سرویس های مخفی پاکستان دارند.

از زمان به قدرت رسیدن طالبان، خطرات برای معترضان زن نیز افزایش یافته است. بر اساس گزارش ها، چندین زن در کابل پس از شرکت در راهپیمایی های ضد طالبان در ماه های اخیر ناپدید شده اند. تقریبا تمام این زنان می خواستند افغانستان را ترک کنند، با این اطمینان که آینده ای در آنجا ندارند.

  • نویسنده : فخریه نادری/ ترجمه
  • منبع خبر : سفیر نیوز