دسترسی ها

پس از سقوط نظام جمهوریت و حاکمیت گروه طالبان در کشور،شاهد یک نوع ترس، خاموشی وخودسانسوری در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی به وضوح هستیم. در آغازین روزهای حاکمیت گروه طالبان وضعیت اطلاع رسانی به مراتب بهتر بود، اما با گذشت هر روز خودسانسوری، عدم دسترسی به اطلاعات واطلاع رسانی دقیق به مراتب بیشتر می‌شود.

روزهای آغازین حاکمیت طالبان باوجودی که با ترس و وحشت همراه بود، اما هنوز کاربران در شبکه های اجتماعی و خبرنگاران طبق روال قبلی (دوران نظام جمهوریت) به اطلاع رسانی از وضعیت چهار اطراف شان در شهرها و گوشه وکنار کشور می‌پرداختند، اما با گذشت هر روز و شکل‌گیری نظام طالبان،اطلاع رسانی کمرنگ و وکمرنگتر شده می‌رود و حتی شبکه‌های اجتماعی با خاموشی و سکوت بدرقه می‌شود.

سایه سنگین سکوت و خاموشی در شبکه‌های اجتماعی زمانی دارد اوج می‌گیرد که برخورد نظامیان گروه طالبان با خبرنگاران و معترضین در کابل ولایات خشونت‌آمیز، با بازداشت و لت وکوب همراه شد. برخوردهای خشونت آمیز وبازداشت خبرنگاران و منتقدان این گروه سبب شده است که دیگر کسی نتواند واقعیت‌ها، اتفاقات ورویدادهای را که در گوشه و کنار کشور می بینند ویا بر آنچه انتقاد دارند، آن را بازتاب و پوشش رسانه‌یی دهند. در حالیکه رسانه‌های اجتماعی در زمان حکومت جمهوری به عنوان یک قدرت غیرانکار، تاثیرگزار وآزاد در دست مردم بود که همواره کاستی‌ها، کج‌روی‌ها و فساد حکومت را زیر نگاه ذره بینی خویشقرار می‌داد و از گوشه و کنار مملکت گزارش می‌دادند، اما اکنون این اطلاع رسانی و پوشش خبری رنگ باخته و در تناسب به آن دوران بسیار کمرنگ شده‌است. در بسا موارد اعتراضاتی که از سوی کاربران در شبکه های اجتماعی راه اندازی می‌شد، حکومت را وادار به پاسخگویی، پی‌گیری مساله و حتی منجر به انفکاک و استعفای افراد و مسوولان را نیز پی داشت. بارزترین نمونه آن را می‌توان از نشر یک فایل در کانال تلگرامی کارمندان اداره امور ریاست جمهوری یادآوری کرد که دارای محتویات قومی وتوصیه‌های قومی جهت استخدام از یک قوم خاص و انفکاک دیگران اشاره شده بود..

اما اکنون ترس ناشی از برخوردهای غیرمسوولانه، خشونت آمیزوبازداشت فعالین رسانه‌ایی همه کاربران را واداشته است که نه تنها دست به خودسانسوری بزند، بلکه از کنار قضایایی مهم، جدی وخبرساز نیز خاموشانه بگذرند. تداوم این وضعیت نه تنها که ازادی نیمه بند رسانه ها ومطبوعات را به خطر مواجه می‌سازد بلکه فضا را طوری عیار می‌سازد که هر روز به سوی یک قطبی شدن جامعه ومحدودشدن بیشتر چرخه اطلاعات شود. این وضعیت نه تنها که برای فعالین رسانه‌ی قابل قبول نیست بلکه یک سایه از ترس و نگرانی را در میان تمام کاربران واستفاده کنندگان شبکه‌های اجتماعی نیز بوجود آورده است.

باوجودی که سخنگوی گروه طالبان هرگونه سانسور، ممانعت از پوشش خبری را در رسانه‌ها انکار می‌کند، اما یکدست نبودن تصمیم‌گیری در میان این گروه، بی خبری اعضای این گروه از قوانین وارزش‌های رساتنه‌یی سبب شده است که این وضعیت همچنان ادامه داشته باشد.

فدراسیون بین‌المللی خبرنگاران نیز با نشر گزارشی گفته است که با روی کار امدن حاکمیت گروه طالبان در افغانستان دست کم 153 رسانه مجبور به توقف فعالیت شده و شماری زیادی از زنان روزنامه نگار از کار محروم شوند. در گزارش این فدراسیون همچنان آمده است که این فدراسیون از افزایش روزافزون خشونت علیه خبرنگاران، کارمندان رسانه‌ی و حمله برآزادی مطبوعات و امنیت روزنامه نگاران به شدت نگران است.

• نویسنده : م. ج
• منبع خبر : سفیر نیوز