دسترسی ها

در حالی که طولانی ترین جنگ امریکا به مرز دو دهه رسیده است، یکی از اولین کارها برای رییس جمهور جو بایدن یافتن راهی برای پیشرفت در مذاکرات صلح افغانستان است و به طور گسترده ای، نقشه راهی برای ماموریت ناتو در این کشور است.
دیگر نه گروه طالبان و نه القاعده در راس لیست تهدیدات امنیت ملی امریکا نیستند و مقامات ناتو در مورد اعتقاد خود به اینکه موضوعات مهم دیگری دارند، صریح نیستند.
در گزارش جدید استراتژی ۲۰۳۰ این سازمان، افغانستان فقط در ۴۰ صفحه گزارش، شش بار ذکر شده است.
جنگ در افغانستان ماموریتی است که زمانی تصور می‌شد موفقیت یا شکست ناتو به ان بستگی دارد. در روزهای اغازین، این جنگ نه تنها تجدید حیات این اتحاد پس از جنگ سرد، بلکه تکامل ان در قرن ۲۱ اعلان شد.
افغانستان به حمله امریکا در سال ۲۰۰۱، به ماموریت بزرگ این سازمان تبدیل شد. این اولین بار بود که براساس میثاق ناتو، حلمه به یک عضو یعنی حمله به کل، قوای ائتلاف به رهبری ناتو به افغانستان آمدند.
یان لسر مدیر اجرایی صندوق مارشال المان در بروکسل می گوید که همکاری ها در افغانستان سبب رشد و نمو سازمان شد.
آلمان طی سال‌های گذشته حدود ۹۰ هزار سرباز به افغانستان اعزام داشته است. مارکوس کایم، همکار ارشد موسسه امور بین الملل و امنیت آلمان در برلین می گوید: “امروز هیچ جنرالی آلمانی وجود ندارد که در آنجا تجربه نظامی یا حتی جنگی نداشته باشد.” همین امر برای نسلی از سربازان در ایتالیا، اسپانیا، هالند و کانادا نیز صدق می‌کند.
براساس گفته جنرال تقاعدی جان اگوگلیا: ناتو باید درس های اساسی را افغانستان بیاموزد.
میلیاردها دالر به افغانستان سرازیر شد، فساد افزایش پیدا کرد. فساد مشروعیت حکومت افغانستان را تضعیف کرد و کارایی ان را کاهش داد و باعث شد تا حکومت و مردم از یکدیگر دور شوند.
از نظر امریکا مفهوم پیروزی در افغانستان هنوز مشخص نیست اما برای بسیاری از متحدان ناتو، همینقدر کافی بود تا همبستگی میان اعضا نشان داده شود، حضور و با یکدیگر مشارکت داشته باشند.

• منبع خبر : سی اس مانیتور