دسترسی ها

مذاکرات متوقف شده بین الافغانی هفته گذشته در دوحه از سر گرفته شد، زمانی که جنرال کنت مک کنزی رئیس فرماندهی مرکزی ایالات متحده و ضمیر کابلوف نماینده ویژه ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه و سپس داکتر مطلق بن ماجد القحطانی نماینده ویژه قطر، همه در اواخر فبروری از پاکستان دیدار داشتند.

همه امیدوارند که پاکستان بتواند طالبان را در انجام مصالحه های مهمی که ممکن است به پایان جنگ منجر شود ترغیب کند. اما پاکستان تاثیر کافی بر طالبان ندارد تا آنها را مجبور به امضای توافق پایدار کند. مسئولیت موفقیت در این روند بیشتر به توانایی طرف های ذینفع افغان در حل اختلاف نظرها بستگی دارد تا پاکستان.

ظاهرا دولت ترامپ امیدوار بود که مذاکرات بین الافغانی تا زمان خروج همه نیروهای خارجی تا اول ماه می نتیجه داشته باشد. اما این اتفاق نیفتاده است.

ملا عبدالغنی برادر مذاکره کننده طالبان در پاسخ به درخواست های دولت بایدن برای تمدید مهلت عقب نشینی برای دادن فرصت بیشتر به مذاکرات بین الافغانی اظهار داشت: “اجرای توافقنامه دوحه موثرترین راه پایان دادن به جنگ در افغانستان است!” این باعث می شود که سایر ذینفعان این سوال را داشته باشند که آیا می توان به حرف آمریکا اعتماد کرد؟

در حالی که رسانه های ایالات متحده و هم اکنون دولت بایدن همچنان طالبان را به تسریع در خشونت متهم می کنند، در توافقنامه ۲۹ فبروری هیچ کلمه ای وجود ندارد که طالبان را متعهد به کاهش خشونت کرده باشد.

آتش بس مطابق توافقنامه باید در دستور کار مذاکرات بین الافغانی قرار می گرفت و قرار بود همراه با تکمیل و توافق در مورد نقشه راه سیاسی آینده افغانستان اعلام شود. بنابراین موضع گیری فعلی ناتو در مورد به تعویق انداختن تصمیم گیری در مورد عقب نشینی نیروها به وضوح به معنای حمایت از رژیم خسته کننده کابل است. برعکس طالبان ادعا می کنند که این ایالات متحده است که به تعهدات خود در قبال لغو تحریم های آمریکایی و همچنین تحریم های سازمان ملل علیه طالبان تا ۲۷ آگست ۲۰۲۰ عمل نکرده است. پاکستان که نشان دهنده ی حمایت مبهم از تغییر احتمالی تاریخ عقب نشینی است، خواستار عقب نشینی منظم و مسئولانه ایالات متحده و سایر نیروهای بین المللی است تا اشتباهات گذشته تکرار نشود!

همه قدرتهای موجود در حال حاضر به دنبال آتش بس هستند تا بتوانند مزیت زمینی خود را حفظ کنند. متوقف کردن آتش قبل از هرگونه توافق سیاسی می تواند یک دستورالعمل برای بن بست موجود باشد. تفکر مجدد دولت بایدن در مورد این مسئله سوالی اساسی را ایجاد می کند! چه کسی به دولت آمریکا اعتماد خواهد کرد، وقتی توافقنامه های حاکمیتی را رعایت نمی کند؟

• منبع خبر : گالف نیوز