دسترسی ها

خروج نیروها از افغانستان هم خوب بوده هم بد! قسمت خوب، بیرون کشیدن نیروهای امریکایی از افغانستان است که از اول ماه می آغاز شده و طبق برنامه پیش می رود و جنگ ابدی را به پایان می رساند.

خبر بد این است که درست در عرض ۹۶ ساعت پس از آغاز این عقب نشینی، طالبان بیش از یکصد حمله به نیروهای امنیتی و تاسیسات دولتی افغانستان در ۲۶ ولایت افغانستان انجام دادند. با شروع عقب نشینی نیروهای امریکایی، تشدید ادامه حملات طالبان علیه نیروهای امنیتی افغانستان قابل انتظار بود. یکی از مناطقی که در پی حملات بدست طالبان افتاد ولسوالی بورکه بود.

در حالی که از دست دادن ولسوالی بورکه ضربه بزرگی به کابل وارد می کند، اما آنچه بیش از پیش ناراحت کننده است شرایطی است که این منطقه تحت آن شرایط به دست طالبان افتاده است.

در حالی که سخنگوی پلیس بغلان ادعا می کرد که این اتفاق به این دلیل بود که نیروهای امنیتی و دفاعی به صورت تکتیکی و بدون متحمل شدن خسارتی از این منطقه عقب نشینی کردند و در مورد برنامه های بازپس گیری این منطقه صحبت کرد، نیوزویک گزارش داد که این اتفاق پس از تسلیم شدن ۲۰۰ نظامی دولت رخ داده است.

اما چه طالبان را باور داشته باشیم و چه سخنگوی پلیس را، یک چیز مشهود است: نیروهای امنیتی افغان در ولسوالی بورکه مبارزه قاطعانه ای انجام ندادند.

عدم اقدام رهبران ارتش افغانستان در اقدامات پیشگیرانه و خنثی کردن طرح های طالبان با افزایش قدرت نیروها در ولسوالی بورکه یا تهیه نقشه های احتمالی برای مقابله با حملات مورد انتظار طالبان، یک شکست جدی است و باعث عدم اطمینان به توانایی ارتش افغانستان در دور نگه داشتن طالبان می شود.

این مسئله در مورد توافق صلح نیز ناامیدکننده است زیرا این یک سیگنال بدون ابهام از سوی طالبان است که به جای اعتماد به روند دموکراتیک و تبدیل شدن به یک بازیگر در طرح آینده از طریق مذاکره و توافق، طالبان بدنبال استفاده از زورگویی برای تحمیل قدرت انحصاری خود بر افغانستان هستند.

بی احترامی کامل طالبان نسبت به دولت اشرف غنی از بیانیه آن در ۱۵ آگست سال گذشته مشهود بود که “امارت اسلامی طالبان دولت کابل را به عنوان یک دولت به رسمیت نمی شناسد و آن را یک ساختار وارداتی غربی می داند که برای تداوم فعالیت های امریکایی تلاش می کند.

بر این اساس بعید است که طالبان بنشینند و با آنچه که دولت دست نشانده می دانند مذاکره کنند. بنابراین گرچه ممکن است عقب نشینی نیروهای ائتلاف از افغانستان باعث ایجاد یک جشن بزرگ برای ایالات متحده و متحدان آن شود، اما برای کسانی که در افغانستان هستند، سناریوی خروج نیروها غم انگیز است زیرا خروج دروازه های مرگ و ویرانی را باز می کند.

.با به قدرت رسیدن طالبان کسانی که مظنون به همکاری با دولت ایالات متحده یا افغانستان هستند اعدام می شوند! تحت حاکمیت طالبان، افغانستان هیچ زن شاغلی نخواهد داشت زیرا آنها در خانه های خود محبوس شده و مکاتب دخترانه برای همیشه تعطیل می شوند.

از نظر طالبان دولت اشرف غنی باید برود، نه فقط به این دلیل که به عنوان یک ساختار وارداتی غربی تلقی می شود، بلکه همچنین از آن جهت که روابط صمیمانه ای با دهلی نو دارد.

به نظر می رسد علی رغم انتقادات شدید بین المللی و فشارهای واشنگتن، اسلام آباد هنوز یک مکان مقدس برای رهبران طالبان و اعضای خانواده آنها فراهم کرده است و اکنون زمان آن رسیده است که طالبان به آنها لطف کنند.

با وجودیکه توافق نامه ایالات متحده و طالبان برای آوردن صلح به افغانستان بسته شده است، اگر روندهای فعلی ادامه داشته باشد بسیار بعید است که این توافق نامه هرگز به صلح منجر شود.