دسترسی ها

اوریانا فلاچی خبرنگار مشهور ایتالیایی،زندگی‌را‌به صورت خلاصه در جواب خواهرش که پرسیده بود زندگی چیست،گفته بود«زندگی‌؛جنگ و دیگر هیچ»بعد‌ها‌به همین عنوان کتاب نوشت و تجربه از حضور در جنگ ویتنام چیزی را که دیده بود روایت کرد
اما‌وقتی‌در افغانستان زندگی کنی میتوانی به سادگی قرائت‌زندگی رابخوانی،زندگی نان و دیگر هیچ!
سقوط حکومت کابل همانقدر که برای جامعه جهانی شوک آور بود برای طبقات زیر دست و فقیر تاثیر نداشت اما مساله مهلک دیگر قامت مردم را‌خم کرد،بیکاری و فقر پدیده شوم که در حال گسترش است و بلعیدن‌مردم فقیرتهدید برای زندگی.
پیوند علی مرد ۸۵ ساله ای که روزها ۵کیلومتر را‌با‌کراچی اش پیاده می آید تا لقمه نام برای فامیل اش ببرد،اما شب ها با ۵۰یا صد افغانی به خانه می‌رود و بیم آن دارد که روزی نرسد که این پنجا افغانی هم پیدا نشود او می گوید من در خانه پنج نفر نان خور دارم که تنها مصرف یک وقت شان همین پنجا افغانی نمی‌شود اما باز هم با امید و توکل بخدا صبح از خانه بیرون می شوم این مرد کهن سال می گوید از زمانی که طالبان به کابل آمدند تقریبا کارهاسقوط است و در آمد صفر اما پیش از طالبان کارها بهتر بود.
سمیع علی مرد دیگری است که کار یک روز کراچی اش به دو صد نمی رسد و از بیکاری این روزهای کابل شکایت دارد،او می‌گوید کار ها اصلن غیب شده و کاری نیست که آدم بتواندانجام دهد فقط تمام روز قدم می زنیم شام صد یا دو صد نمی شود او می گوید:تمام مواد خوراکی دوبرابرقیمت شده است،آراد بالاتر از دوهزار رسیده،روغن تقریبا۲۵۰۰ شده با این پول که روزانه کار می‌کنیم فقط آرد هم نمی شود این مردمیگوید به فردا اطمینان ندارد که چی تحول در کشور رخ می‌دهد اما این را میداند فقط یک روز کار نکند نان سر سفره شام نیست.
در شرایط کنونی کشورمردم هراس دارندتا فقر کشور را به پرتگاه نابودی نبرد،قحطی و سقوط اقتصاد افغانستان می‌تواند فاجعه انسانی را خلق کندبه این دلیل اکنون در افغانستان غم غم نان است.

• نویسنده : الطاف حسین‌ اسلام‌خیل‌
• منبع خبر : سفیر نیوز