دسترسی ها

سازمان ملل متحد در گزارشی گفته است، گروه القاعده ۴۰۰ تا ۶۰۰ عامل فعال در ۱۲ ولایت افغانستان دارد و کمپ های آموزشی این گروه تروریستی در شرق کشور فعال است، بر مبنای این گزارش گروه طالبان حین چانه زنی های در مورد امضای توافق صلح با ایالات متحده امریکا به صورت متواتر از مشاوران ارشد این گروها مشورت می گرفته است و به صورت ضمنی گروه طالبان به این گروها چراغ سبز نشان داده اند که حاضر نیستند دست پدر خوانده های شان را گاز بگیرند و هیج گونه قطعی ارتباط همکاری ها بین این دو گروه صورت نگرفته است.

از سوی هم سراج الدین حقانی معاون گروه طالبان می گوید در حالی که گفتگوهای صلح یکی از راه های حل بحران در افغانستان است اما این گروه در ادامه جهاد و پیشرفت در توانایی های نظامی اش غفلت نخواهد کرد و به معنای پایان جهاد این گروه نیست.

گروه طالبان با این پیام های شان نشان می دهند عملن گروه طالبان هم به سیخ و هم به نعل می کوبند؛بازی دو گانه ای گروه طالبان نشان می دهد این گروه در صدد بازی با “حاصل جمع صفر” است از یک طرف با امضای توافقنامه صلح با امریکا در پی کاهش تلفات خویش اند و از سوی هم ناقوس جنگ را علیه دولت افغانستان به صدا در می آورند و سپر جنگ را از دست نمی گذارند وشمشیر در نیام نمی کنند.

گروه طالبان با یک حرکت تاکتیکی با امضای توافقنامه صلح با امریکا و ادامه همکاری با گروه القاعده در صدد به زمین زدن دولت افغانستان است، فطانت را که این گرو در بازی های سیاسی به کار می برند دوراندیشانه و واقعگرایانه است، امضای توافقنامه صلح با شریک استراتیژیک دولت افغانستان بر مبنای عدم همکاری با گروهای تروریستی باعث می شود در نبرد تن به تن طالبان_ دولت افغانستان امریکا از منظر ناظر و بی طرف به این جنگ بنگرد و از سوی هم در صورت پشت پا زدن امریکا به ماده های توافق نامه صلح و یا شکست در جنگ علیه دولت افغانستان این گروه بتواند از شریک ایدیولوژیک اش یعنی القاعده در این میدان طلب کمک کند و از سوی هم شک طالبان نسبت به تعهدات امریکا پناهگاه بالقوه القاعده را در آینده داشته باشند.

گره کور جنگ افغانستان کور تر از آن است که بتوان آن را در سطح ملی یا با مذاکرات بین الاافغانی باز کرد به محض صدای پای صلح، گره های ماورایی بر این جنگ زده می شود تا بازیگران بین المللی حریفان شان را در باتلاق افغانستان گیر بندازند حتا در خوشبین ترین حالت که مذاکرات صلح بین الافغانی برگزار شود و جنگ به صورت مقطعی متوقف خواهد گردید و برای همیشه کوره جنگ افغانستان سرد نخواهد گردید، این صلح مسیر عمودی را طی خواهد کرد و تضاد منافع بین گروه طالبان بر سر توزیع قدرت به تقسیم این گروها منجر خواهد گردید و بازیگران منطقه ای در صدد حمایت از یک طرف خواهد گردید.

گروه طالبان از بدو تاسیس ترکیب از گروهای مختلف بود،گرایش های قبیلوی و عشیره ای و چپ های که عضویت حزب خلق افغانستان را داشتن بعد از شکست توسط مجاهدین از عقده مندی به گروه قبیلوی طالبان پیوستند و حضور این دو گروه در درون طالبان موجب پیدایش طالبان انعطاف پذیر و تندرو می گردد.

بعید نیست که طالبان میان رو روی میز مذاکره با دولت افغانستان از بعضی موقف قبلی خود عقب نشینی نکنند و از سوی هم گرو تندرو دگر شان؛ دست به ایجاد یک گروه تروریستی بزنند و در همسویی با گروهای القاعده و داعش به حملات و جنگ علیه دولت افغانستان ادامه بدهند.

بازیگران در سطح منطقه و فرامنطقه نیز با فراست تمام تماشاگر محض این بازی نیستند،تامین منافع ملی شان در اولویت قرار دارند و منتظر یار گیری خواهند بود،امریکا بازیگر اصلی در دو دهه پیسن در افغانستان تلاش دارد با آبرو مندی تر این جنگ طولانی تاریخ کشور اش را به پایان برساند ولی رقیب های منطقه ای اش تلاش می کنند تا هر چقدر زمینه برای زدن حریف مهیا باشد از آن استفاده اعظمی کند.

از سوی هم حیثیت قدرت هژمون طلبی امریکا به این کشور اجازه نمی دهد تا میدان را برای حریفان واگذار کند و منافع درازمدت را که در منطقه “خاورمیانه بزرگ” دارد دو دست تسلیم حریفان کنند که اختلافات ایدیولوژیکی شان منجر به جنگ های بزرگ شدند و برای شان میلیون ها دالر هزینه داشته و صدها نفر در این راه جانشان را از دست داده است.

• نویسنده : مسیح اسلام خیل
• منبع خبر : هفته نامه سفیر