جهادالنکاح، تیرباران زنان و استفاده از زنان به عنوان برده های جنسی، خبرهای است که از مناطق مختلف کشور مخابره می‌شود. متاسفانه طی بیش از یک ماهی که طالبان در افغانستان تسلط یافته اند، همواره خبرهای ناگوار و ناامید کننده از زندگی زنان شنیده می شود. با آن که امید میرفت طالبان تغییر کرده باشند […]

جهادالنکاح، تیرباران زنان و استفاده از زنان به عنوان برده های جنسی، خبرهای است که از مناطق مختلف کشور مخابره می‌شود. متاسفانه طی بیش از یک ماهی که طالبان در افغانستان تسلط یافته اند، همواره خبرهای ناگوار و ناامید کننده از زندگی زنان شنیده می شود. با آن که امید میرفت طالبان تغییر کرده باشند و این بار زنان بتوانند از حقوق اساسی شان در کشور برخوردار شوند ولی متاسفانه واقعیت ها نشان می‌دهد بر علاوه اینکه این گروه تغییر نکرده بلکه با همان دیدگاه تاریک شان زنان را قربانی برداشت های تندروانه از شریعت می کنند و هیچ امیدی برای زندگی انسانی زنان در کشور باقی نمانده است.
بیست سال پیش زمانیکه نیروهای بین المللی به رهبری ایالات متحده امریکا به افغانستان آمدند، فرصت های بی نظری برای آموزش، کار و فعالیت های سیاسی و اجتماعی و اقتصادی زنان فراهم شد.
قانون اساسی حقوق برابر را برای زنان به رسمیت شناخت، و قوانین زیادی به منظور حمایت از حضور فعال زنان در اجتماع تصویب شد. زنان افغانستان به ویژه در شهرهای بزرگ فرصت یافتند تا از حقوق اساسی شان برخوردار شوند.چنین فکر می‌شد که دیگر زنان عقب گرد نخواهد داشت و هیچ گروهی قادر به منزوی کردن زنان نخواهد شد. ولی با خروج نیروهای بین المللی در مدت کوتاهی ورق برگشت و طالبان ثابت کردندکه نه تنهاحقوق انسانی و اساسی زنان را به رسمیت نمی شناسند بلکه عملکرد این گروه نشان داد که از زنان به عنوان بردگان جنسی استفاده می کنند.

  • نویسنده : نظیفه نزهت
  • منبع خبر : سفیر نیوز