افغانستان در طول تاریخ همواره کشوری چالش برانگیز برای حاکمیت بوده است. اهمیت ژئوپلیتیک این کشور در طول قرن ها نقشی اساسی داشته و تا به امروز نیز پیامدهایی برای منطقه داشته است. در طول قرن نوزدهم تاریخ شاهد بود که انگلیس به بهانه اینکه مستعمره خود را از سلطه روسیه نجات می دهد درگیر […]

افغانستان در طول تاریخ همواره کشوری چالش برانگیز برای حاکمیت بوده است. اهمیت ژئوپلیتیک این کشور در طول قرن ها نقشی اساسی داشته و تا به امروز نیز پیامدهایی برای منطقه داشته است. در طول قرن نوزدهم تاریخ شاهد بود که انگلیس به بهانه اینکه مستعمره خود را از سلطه روسیه نجات می دهد درگیر افغانستان شد.
یک فصل تاریخی که ذاتا در افغانستان وجود داشته است مسئله درگیری های مکرر است که در طول قرن ها و تا زمان اشغال شوروی ادامه داشت. طالبان پس از سقوط شوروی به قدرت رسیدند و در سال ۲۰۰۱ توسط نیروهای امریکایی سرنگون شدند. با بازگشت طالبان به عرصه قدرت، در تاریخ ۲۹ فبروری سال ۲۰۲۰، توافقنامه صلح بین بین ایالات متحده و طالبان در دوحه امضا شد.

در آن زمان ایالات متحده اعتراف کرده بود که ۸۲۵ میلیارد دالر برای جنگی هزینه کرده بود که بسیاری از کارشناسان اخیرا علنا اعلام کرده اند غیر قابل پیروزی بوده است.

اکنون امریکا در حال خروج است و این سوال مطرح می شود چه کسی یا گروهی پس از خروج امریکا کنترل کابل را بدست خواهد گرفت؟ دخالت قدرت های خارجی در بیشتر تاریخ افغانستان ویژگی شناخته شده ای است.

صلح در افغانستان و کشورهای منطقه تنها با مشارکت همسایگان و ذینفعان منطقه ای از جمله ایالات متحده، پاکستان، روسیه، چین و ایران حاصل می شود.
تاریخ شاهد است که هیچ تصرف و کشورگشایی خارجی نتوانسته است موفق شود، شاید اکنون جهان تصدیق کند که راه حل های این منطقه از درون خود منطقه شکوفا خواهد شد. ابتکار عمل مبتنی بر اجماع تحت مالکیت و رهبری افغانستان، تنها راه پیشبرد یک آینده پایدار و شکوفایی است که این کشور سزاوار آن است.
در آن زمان ایالات متحده اعتراف کرده بود که ۸۲۵ میلیارد دالر برای جنگی هزینه کرده بود که بسیاری از کارشناسان اخیرا علنا اعلام کرده اند غیر قابل پیروزی بوده است.
اکنون امریکا در حال خروج است و این سوال مطرح می شود چه کسی یا گروهی پس از خروج امریکا کنترل کابل را بدست خواهد گرفت؟ دخالت قدرت های خارجی در بیشتر تاریخ افغانستان ویژگی شناخته شده ای است.
صلح در افغانستان و کشورهای منطقه تنها با مشارکت همسایگان و ذینفعان منطقه ای از جمله ایالات متحده، پاکستان، روسیه، چین و ایران حاصل می شود.
تاریخ شاهد است که هیچ تصرف و کشورگشایی خارجی نتوانسته است موفق شود، شاید اکنون جهان تصدیق کند که راه حل های این منطقه از درون خود منطقه شکوفا خواهد شد. ابتکار عمل مبتنی بر اجماع تحت مالکیت و رهبری افغانستان، تنها راه پیشبرد یک آینده پایدار و شکوفایی است که این کشور سزاوار آن است.