ایران با توجه به مشترکات فرهنگی که با افغانستان دارد، دنبال رسیدن به مقصد شوم از راه فرهنگی نیز می باشد. هم اکنون برخی مدارس مذهبی و دانشگاه ها و حتا رسانه ها از سوی ایران تمویل میشوند. این ها همه مواد سوخت برای آتش جنگ است. اگر جلو این همه گرفته نشود، توافق با طالبان فقط هدر دادن وقت است.

رویایی همگان تحقق صلح است. صلح که حالا بیشتر از هر وقتی بدان نزدیکیم. شاید برخی گویند همه چیز دست ما افغان هاست. ولی باید قبول کرد به میدان بازی قدرت ها مبدل شده ایم. بعد صلح احتمالی با طالبان تهدیدهای دیگری وجود دارد. داعش که هروز قدرتمندتر میشود و جنگ های نیابتی قدرت های جهانی. دو کشور همسایه تهدیدهای همیشگی ما هستند. ایران و پاکستان که نفع شان را در نارامی افغانستان می بیند. در مورد پاکستان خیلی ها گفتند و نوشتند. میخواهم کوتاه در مورد ایران بگویم.

ایران برای حاشیه راندن امریکا تلاش میکند. هرچند به باور من در توانش نیست. ولی انان تلاش خود را می کند. چه از راه نظامی و چه از راه تبلیغ فرهنگی. ضمن اینکه در آینده گروه فاطمیون نیز می تواند به تهدید بزرگ مبدل شود. گروه که البته در جنگ سوریه استفاده شد و متشکل از جوانان مهاجر افغانستان هستند. گروه که از حالا آمد آمد آن در افغانستان از سوی برخی کارشناسان مطرح میشود.

در کل ایران دنبال ایجاد نا آرامی و وحشت در افغانستان است و برای این کار دست به هر کاری خواهد زد. انان اگر فاطمیون را نیاورد، تحت نام قوم و مذهب تفرقه را در افغانسان دامن خواهد زد و یا مثل گذشته به گروه های دیگر پول و تجهیزات خواهند داد تا تنور جنگ را داغ نگهدارد. چون ما افغانستانی ها وقتی پای مذهب و قوم در میان باشد، بدون تفکر وارد جنگ و نزاع میشویم.

ایران با توجه به مشترکات فرهنگی که با افغانستان دارد، دنبال رسیدن به مقصد شوم از راه فرهنگی نیز می باشد. هم اکنون برخی مدارس مذهبی و دانشگاه ها و حتا رسانه ها از سوی ایران تمویل میشوند. این ها همه مواد سوخت برای آتش جنگ است. اگر جلو این همه گرفته نشود، توافق با طالبان فقط هدر دادن وقت است. صلح یعنی ختم جنگ و تامین امنیت. مردم افغانستان هوشیار باشید و باید بدانید برای ایران و هر کشور دیگر هیچی جز منافع خود شان مهم نیست.

  • نویسنده : فهیم صدیقی
  • منبع خبر : هفته نامه سفیر